Het moment van de Schoen

Inmiddels ben ik nu al 3 weken in Japan en ik heb de meeste zaken rond, wat heel erg fijn is, want dat geregel kost echt heel veel tijd. Vorige week vrijdag werd elke student van mijn universiteit door de x-ray gehaald om te bekijken of ze gezonden longen hadden, denk ik. Gelukkig was ik een van de eerste daar, want de rij was nogal lang. 's Avonds heb ik gezellig wat gegeten en gedronken bij een yakitori tentje hier in de buurt. Hier heb ik wat dingen gegeten, die voor de meeste mensen niet echt alledaags zijn. Het concept van yakitori is een soort sate van kip, dus aan een spiesje wordt vlees geprikt en dan gebakken. Bij deze zaak hadden ze echter ook rundvlees en we genoten van het hart, lever, de tong en de maag van het dier. Samen met wat Japanse drank, was dit een zeer geslaagde avond.
Op de zaterdag heb ik de stad een beetje beter leren kennen, en ik ben nu redelijk bekend met de grote straten vlakbij mijn huis. In de stad zijn veel plaatsen om te eten, drinken en ook erg veel karaoke.
Zondag ben ik naar enkele tempels geweest in het westen van Kyoto. De eerste tempel had enkele mooie beelden en tuinen en werd volgens mij gesponsord door Japanse rijstwijn, gezien het pittoreske sake-museum wat er naast stond. Na deze tempel gingen we naar de sprinkhanen tempel. Een tempel, die veel en veel te commercieel was en eigenlijk was er niks leuks aan behalve het geluid van de sprinkhanen, die daar werden gekweekt. Als laatste tempel bezochten we een bamboo-tempel. Van deze tempel heb ik het meest genoten. Je kon in een huis, en daar op de veranda genieten van de mooie tuin en ik kon daar even helemaal tot rust komen. Die avond heb ik ook zeer veel en lekker gegeten bij een restaurant waar je onbeperkt sukiyaki en shabu shabu kon eten. Het lijkt erg op vleesfonduen, maar dan ook met groente erbij.
Maandag was een nationale feestdag en ik heb op die dag niks bijzonders gedaan. Dinsdag heb ik eindelijk een bankrekening geopend, zodat ik een telefoon kon halen. Het openen van een bankrekening duurde vrij lang, omdat ik een stempel nodig had met mijn naam erop. In Japan gebruikt men namelijk in plaats van een handtekening een stempel. Gelukkig is mijn achternaam een vaak voorkomende, dus een winkel had de stempel in voorraad. Na het openen van een bankrekening heb ik een standaard mobieltje gehaald met een simpel abonnement, waarmee ik onbeperkt kan mailen en gratis kan bellen naar iedereen van dezelfde maatschappij binnen bepaalde tijden.
Woensdag heb ik tot de avond alledaagse dingetjes gedaan zoals de was en mijn kamer opruimen, want ik kreeg te horen dat ik aankomende maandag eindelijk mijn echte kamer kan betrekken. Die avond ging ik weer naar een tempel, dit keer omdat het een bijzondere volle maan was of iets dergelijks. Ik begreep het concept niet helemaal, maar bij de tempel werd er een voorstelling gegeven met muziek en dans uit de Heian periode. Het was erg druk, maar de muziek en dans waren wel vermakelijk om een keer mee te maken. Na dit hebben we onbeperkt yakuniku gegeten. Je bestelt vlees en andere lekkernijen en dan barbecue je dit aan je tafeltje, voordat je het opeet. Ook dit keer zat ik weer helemaal vol en ik heb toen uitgebuikt bij de rivier en daarna film gekeken in het huis.
Omdat het de dag ervoor erg laat was geworden, stond ik pas laat op en heb ik de hele avond gewijd aan eten. Eerst Chinees eten, daarna donuts en vervolgens nog noedels. Na het lezen van al die eetfestijnen zul je je misschien afvragen of ik ben aangekomen. Dit weet ik helaas niet, maar een paar extra kilootjes zijn van harte welkom.
Vandaag heb ik nieuwe voetbalschoenen gekocht. Op aanraden van enkele vrienden heb ik gekozen voor het Japanse merk Mizuno. In de winkel werd ik geholpen door een man van in de 50, die uitgebreid vertelde over het Nederlandse voetbal en voetballers, terwijl hij me hielp met de schoenen. Morgen zal ik de schoenen gaan uittesten tijdens een voetbaltoernooi. Verder is er vanavond een afscheidsfeest van iemand, waarvan ik de kamer krijg. De vakantie zit er bijna op, want vanaf aankomende maandag moet ik aan de bak, aangezien ik elke ochtend college heb om 9.00.

De man in het pak en andere verhalen

Beste lezers, het heeft even geduurd, maar hier ben ik weer met een lange update. In ieder geval dat hoop ik want er zijn toch al wel enkele dagen verstreken sinds mijn laatste bericht.
Op de vrijdag werd ik gevraagd op met nog wat anderen personen van mijn huis naar het paleis van de keizer te gaan in Kyoto. Daar echter aangekomen, kon helaas slechts 1 van ons naar binnen, omdat de rest, waaronder ik, allen ons Japanse paspoort bij ons hadden en het toevallig net een dag was dat alleen buitenlanders werden toegelaten, dus ik heb helaas niks meegekregen van dit gebeuren, maar ik zal zeker op een later tijdstip nog eens deze tempel bezoeken. voor meer informatie. De rest van de dag heb ik me gewoon vermaakt met de mensen van het huis en werd ik uitgenodigd om naar het Noh theater te gaan.
Op de zaterdag moest ik vroeg opstaan om naar het Noh theater te gaan. De toegang was die dag gratis, omdat het een herdenking was van een belangrijk persoon. Op deze dag zouden amateur en enkele professionele acteurs een optreden geven. Helaas kwamen we er later pas achter dat er geen theater in voor zou komen, maar alleen de zang en muziek, wat voor een korte periode wel leuk was, maar op de lange termijn klonk alles hetzelfde in mijn horen. Ik heb hier nog een kort filmpje van gemaakt wat ik zal proberen up te loaden. Wat later op de dag ben ik naar Osaka geweest waar ik wat drankjes heb genuttigd, maar verder eigenlijk niks bijzonders heb gedaan.
Op de zondag heb ik niks gedaan en ben ik op tijd naar bed gegaan, omdat ik de volgende ochtend werd verwacht voor mijn introductie colleges. Aangekomen in de zaal, zag ik vooral veel Aziaten en ik denk dat ongeveer 50% uit China komt, 15% uit andere Aziatische landen en de rest uit vooral Amerika en in mindere maten Europa. We maakten als eerste een toets om het niveau te bepalen, wat mij zeer matig afging en daarna kregen we nog wat meer informatie over de universiteit. Die avond heb ik nog een verjaardag gevierd van iemand uit het huis.
Op de dinsdag had ik een kort interview over de methodes en materialen, die ik had gebruikt in Leiden. Dit was eigenlijk niet heel erg bijzonder en in de middag had ik een soort rondleiding, welke ook vrij saai was, maar gelukkig ging ik die middag nog naar Kobe, waar een aantal mensen van mijn huis op me zaten te wachten en toen hebben we Kobe bekeken. Vooral de haven is heel erg mooi bij de schemering. Hierna hebben we erg lekker gegeten in China Town, wat zeker een aanrader is voor iedereen, die Kobe zal bezoeken.
Woensdag had ik weer eerst wat saaie introductie colleges, onder andere over de bibliotheek en die middag had ik de openingsceremonie. Omdat ik mijn pak had meegenomen leek mij dit de ideale situatie deze eens aan te trekken, sinds lange tijd, en nadat ik hulp had gevraagd met de stropdas, zat het pak me als gegoten. Toevallig paste mijn stropdas en overhemd, beide paars, goed bij de kleur van Doshisha, welke ook paars is. Aangekomen bij de ceremonie, bleek ik de enige in pak, dus dat vond ik wel erg grappig. Bij de ceremonie hebben we vooral geluisterd en eventjes gezongen. De Doshisha Universiteit heeft namelijk een paar liederen, welke zijn te beluisteren op Youtube. 's Avonds heb ik met twee mensen uit Leiden gegeten in een restaurant genaamd, Sweets Paradise, waar je onbeperkt taart en een paar andere dingen kan eten, nogal een gekke plek.
Vandaag heb ik als eerste me laten registeren in Kyoto en mijn verzekering afgesloten, wat nogal lastig bleek, omdat ik blijkbaar in Oita stond geregistreerd, maar als het goed is, is alles nu goed. Verder heb ik het resultaat van mijn toets terug gehad en ik zit in een wat lagere intermediate klas, dan ik had gehoopt, dus ik zal hard moeten studeren.
Verder ben ik nog uitgenodigd voor een voetbalteam in Osaka, en omdat ik heel erg veel zin heb om te spelen (ik heb nog geen cirkel (een soort club) gevonden), ga ik daar misschien wel even spelen en anders dit weekend ook met wat buitenlanders, waarvoor ik ook ben uitgenodigd. Ik hoop binnenkort foto's en filmpjes op het webblog te zetten en ook misschien wat stukjes over dingen in Japan, dus niet in het bijzonder over mijn belevenissen.

Theeceremonie en de kattenman

Eergister heb ik een fiets gekocht voor omgerekend 50 euro en hij fietst erg soepeltjes. Helaas had ik nog wel enkele problemen met het kopen van de fiets. Na eerst eventjes gezocht te hebben naar een fietsenwinkel; ik wist wel waar die ongeveer was, vond ik die en toen ik een fiets had uitgekozen moest ik afrekenen, maar ook een registratieformulier invullen, maar ik wist het adres waar ik woonde niet uit mijn hoofd en ik had ook geen papiertje met het adres bij mij, dus moest ik teruglopen om die informatie te halen. Gelukkig lukte het uiteindelijk toch. Die dag heb ik verder niks bijzonders gedaan.
Gister werd ik uitgenodigd om naar een theeceremonie te gaan. Dit was niet een of andere standaard toeristische theeceremonie, maar bloedserieus. Het scheen heel bijzonder te zijn, omdat een rechtstreekse afstammeling van Sen no Rikyu, die de theeceremonie tot een kunst maakte, de theeceremonie zou geven. Het werd gegeven in een redelijk nieuw gebouw en er waren ongeveer veertig mensen aanwezig. Omdat de anderen al wat lessen hadden gevolgd, waren ik en twee anderen de vreemde vogels in de bijt, maar dat hinderde, want we deden nog snel een warming up waarbij ik de fijne kneepjes tot mij kreeg. Wat ik echter al wel wist was dat ik veel last zou gaan krijgen van mijn knieën en enkels, omdat ik het niet gewend ben om lange tijd op die manier te zitten. Na de sessie van ongeveer een uur, heb ik nog een bijzondere kamer bekeken genaamd, konnichian. Al met al heb ik er zeer veel geleerd en er zeker van genoten.
Hoewel vandaag nog niet voorbij is, wil ik het jullie zeker niet onthouden wat ik gedaan heb. Vandaag heb ik namelijk een fietstocht gemaakt in mijn eentje door Kyoto. Ik had geen idee waar ik heen ging, maar na verloop van tijd werd het mij duidelijk dat ik was aangekomen in Gion, waar het stikte van de tempels en van de toeristen en scholieren in uniform. Dit terwijl ik zocht naar een rustige plek om even iets te drinken. Ik keerde dus om richting huis te keren en terwijl ik langs een rivier reed, besloot ik iets te drinken te kopen, alvorens even uit te rusten op een bankje langs het water. Het weer was vandaag erg lekker, niet erg vochtig en heet. Ik nam plaats op een bankje onder een boom met kleine besjes, die al lichtelijk de kleuren van de herfst begon aan te nemen, en hoewel er over de bank een kudde mieren liep, lieten ze mij met rust. Op het bankje zo'n drie meter naast me zat een man met een tas vol kattenspeeltjes en eten. Vanuit mijn ooghoek observeerde ik rustig wat hij deed. Voor hem lag een kater rustig in de zon en om hem heen liep een jongen streepjeskat. Omdat de katten er zo rustig bij lagen en geen aanstalten maakten weg te lopen, kreeg ik de gekke gedachte dat het misschien zo was dat deze kattenman de katten aan het uitlaten was. Ondanks dat ik dit geen gek idee vond, bleek het toch dat het waarschijnlijk gewoon zwerfkatten waren. Na dit spektakel ongeveer twintig minuten gaande te hebben geslagen, ging ik richting huis. Tenminste dat dacht ik, ik heb zeker nog een uur gezocht, voordat ik bekend terrein zag, maar toen was ik eindelijk terug en heb ik snel even wat gegeten en gedronken. Hierbij laat ik het voor deze keer.

Eerste dagen in Japan

Inmiddels is het al enkele dagen later, dus ik zal maar beginnen waar ik gestopt was. Na het interview ben ik nog wat ingedut en rond vijf uur in de middag ben ik opgestaan en ben wat gaan studeren. Net voordat ik wat eten wou halen, werd er bij mij aangeklopt door iemand van het huidige huisbestuur, een student, die vroeg of ik mee wat ging eten. We zijn daarna met een groepje wat gaan eten in de buurt. Het verbaast me dat er overal zoveel eettentjes verborgen zijn. Hier heb ik enkele mensen van het huis wat beter leren kennen, en het lijken mij stuk voor stuk aardige mensen. Na het eten, Gyudon; een gerecht met rundvlees en rauw ei op rijst, werd ik uitgenodigd om die avond nog karaoke te doen, wat ik uiteraard niet weigerde. Het werd uiteindelijk een zeer gezellige avond en ik hoorde toen ook al stiekem dat ik was toegelaten in het huis.
Aangezien het de vorige avond erg laat was geworden sliep ik tot ver in de middag, voordat ik wakker werd. Die dag heb ik niet veel bijzonders gedaan, behalve dat ik nog wat anderen van het huis heb leren kennen tijdens het eten.
Gisteren ben ik voor het eerst naar de universiteit geweest om de laatste paar dingetjes af te ronden. Aangezien ik niet wist waar het was, had ik de vorige dag de weg gevraagd, maar omdat die uitleg nog wat vaagjes was, heb ik ongeveer anderhalf uur gelopen naar de universiteit in de ondraaglijke hitte. De universiteit zag er vrij modern uit en ik word volgende week maandag verwacht voor de eerste dag. Ik weet niet precies wat die dag inhoudt, maar volgens mij wordt er dan een examen afgenomen om je Japanse taalvaardigheid te testen. Ook gister weer gegeten, maar dit keer was het eten niet bijzonder lekker.
Mijn plan voor vandaag is om een fiets te kopen, zodat ik hier wat makkelijker uit de voeten kan. Verder heb ik veel zin om een balletje te trappen, maar ik heb nog geen team gevonden, hopelijk volgende week. Verder zal ik proberen wat meer beeldmateriaal op mijn blog te plaatsen.

Veilig aangekomen

Na een vrij moeilijk afscheid van vrienden en familie, was ik onderweg naar Japan. Ik vloog van Schiphol naar Munchen en vanaf daar had ik ongeveer een uur overstaptijd voor het vliegtuig dat naar Narita zou gaan. Gelukkig redde ik dit makkelijk en ik kon nog even uitrusten voor de lange reis, die ik voor de boeg had. In het volgende vliegtuig had iedereen beschikking over een eigen schermpje, maar helaas was het aanbod van kijkgenot zeer beperkt. Van de films was ‘The Karate Kid’ nog het leukst, maar nadat ik de film had opgestart kwam ik erachter dat het ging om de recente remake, die weinig zieltjes heeft kunnen bekoren. Ik verveelde me zo erg dat ik maar een aflevering van ‘Desperate Housewives’ ben gaan kijken. Het gekke was dat ondanks dat ik drie plaatsen tot mijn beschikking had, ik de slaap helemaal niet kon vatten, ondanks dat ik minstens de helft van de tijd met mijn ogen dicht op deze stoeltjes lag. Na een vermoeiende reis kwam ik eerder dat gepland op Narita aan en nadat ik soepeltjes door de douane was gelopen en gebruik had gemaakt van het toilet, pakte ik mijn baggage van de band en liep ik naar de laatste hindernis, die mij verwijderde van de vrije wereld, namelijk de baggagedouane. Omdat ik het formuliertje niet had ingevuld met betrekking tot ingevoerde goederen, moest ik dit nog even doen, ondanks dat ik niks had om aan te geven. Ik vervolgde mijn weg naar het loket om een treinkaartje te kopen naar Kyoto en vervolgens nam ik in de trein plaats. Ik zette voor de zekerheid mijn wekker, omdat ik geen zin had om mijn overstap te missen. Op het centrale station van Tokyo stapte ik over met mijn zware baggage en moest ik ongeveer tien minuten lopen naar de Shinkansen, de hoge snelheidstrein van Japan. In de hitte die er was, was dat zeker geen pretje. In deze trein kon ik eindelijk een half uurtje slaap mee pakken in de ongeveer twee en een half uur, die de reis duurde. Omstreeks 14.45 kwam ik aan in Kyoto, waar ik een waarschuwing kreeg, omdat ik één van mijn kaartjes had verloren. Ik nam een taxi naar de plek waar ik in ieder geval deze maand zeker verblijf. De taxichauffeur had echter geen idee waar het was ondanks dat ik hem een papiertje overhandigde met het adres. Hij begon maar wat te rijden en belde de centrale op om te vragen waar het was. Toen we zeer dichtbij waren, verdwaalden we in de smalle straatjes en de taxichauffeur stapte enkele malen uit om te vragen, waar dit huis zich nu bevond. Na een rit van 35 minuten kwamen we eindelijk aan, waarna ik hartelijk werd ontvangen door een personeelslid van het huis. Ze vertelde dat ze zich al zorgen maakte of ik zou komen of niet. Ze bracht me naar een mooie kamer van ongeveer dertien vierkante meter, met een wasbak, koelkast, kast, bed en een bureau, omdat ik maar heel kort had geslapen in een tijdsbestek van meer dan vierentwintig uur, besloot ik voordat ik ging slapen nog snel wat te kopen bij de supermarkt. Hierna douchte ik even snel en rond 16.00 lag in mijn bedje te slapen. Door de jetlag werd ik twee uur later al wakker en nadat ik wat at, ging ik weer verder slapen. Rond middernacht werd ik weer wakker en ik heb toen maar even boek gelezen, maar omdat ik wel van mijn jetlag af wou komen, dwong ik mezelf toch maar weer om te gaan slapen. Ditmaal rond zessen, toen de zon alweer aan de hemel stond, werd ik weer wakker en ik ben toen maar rustig blijven liggen tot een uurtje of negen. Ik heb toen gedouched, iets gegeten en mezelf gereed gemaakt voor het interview, waarbij een vaste verblijfplek in dit huis op het spel staat. Nu ik dit type heb ik het interview net gehad en het ging niet erg goed voor mijn gevoel, maar ik zal de uitslag wel horen aankomende maandag. Wat ik de rest van de dag ga doen, weet ik nog niet, maar ik zal deze lap tekst om mijn blog zetten en nog wat studeren.

Moment geduld

De accu van mijn laptop is leeg en ondanks dat ik die goede stopcontact omzetting heb, is het ding niet geaard dus hij past niet. Ik hoop dit probleem snel te verhelpen. Ik ben in ieder geval veilig aangekomen en aangenomen in dit huis, waarover later meer.

Koffer gepakt

Het is inmiddels weer één dag later en het moment van vertrek komt steeds dichter en dichter bij, maar voor het zover is wil ik deze gelegenheid nemen om toch wat mensen te bedanken, die mij hebben geholpen om deze droom in vervulling te laten gaan. Allereerst Milan en Mattias voor het helpen met de inschrijving, het vertellen over hun eigen belevenissen en voor de hulp bij mijn mogelijke kamer. Verder dan enkele docenten, die geholpen hebben met de inschrijving. Ook niet te vergeten; mijn familie, die mij steunen in deze reis. Voor de rest alle mensen, die mij hebben geholpen met kleine dingetjes, maar waarvan ik het vergeten ben. Iedereen bedankt!

Ik ben nog druk bezig met de koffers, maar de grote koffer is grotendeels ingepakt.

Op het eerste gezicht lijkt dit een doodnormale koffer, echter zitten er heel veel geheime verwijzingen in naar enkele personen en hele mooie herinneringen. Hopelijk kunnen jullie daarop commentaar geven onder dit bericht.

De kleine koffer zal ik meenemen als handbagage, die ik vanavond nog zal inpakken.

Een laatste blik op het uitzicht vanuit mijn kamer in Amersfoort.

Morgen zal de reis beginnen en ik zal proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden van mijn avonturen, mijn eetfestijnen en andere bewonderenswaardigheden.