donderdag 9 september 2010

Theeceremonie en de kattenman

Eergister heb ik een fiets gekocht voor omgerekend 50 euro en hij fietst erg soepeltjes. Helaas had ik nog wel enkele problemen met het kopen van de fiets. Na eerst eventjes gezocht te hebben naar een fietsenwinkel; ik wist wel waar die ongeveer was, vond ik die en toen ik een fiets had uitgekozen moest ik afrekenen, maar ook een registratieformulier invullen, maar ik wist het adres waar ik woonde niet uit mijn hoofd en ik had ook geen papiertje met het adres bij mij, dus moest ik teruglopen om die informatie te halen. Gelukkig lukte het uiteindelijk toch. Die dag heb ik verder niks bijzonders gedaan.
Gister werd ik uitgenodigd om naar een theeceremonie te gaan. Dit was niet een of andere standaard toeristische theeceremonie, maar bloedserieus. Het scheen heel bijzonder te zijn, omdat een rechtstreekse afstammeling van Sen no Rikyu, die de theeceremonie tot een kunst maakte, de theeceremonie zou geven. Het werd gegeven in een redelijk nieuw gebouw en er waren ongeveer veertig mensen aanwezig. Omdat de anderen al wat lessen hadden gevolgd, waren ik en twee anderen de vreemde vogels in de bijt, maar dat hinderde, want we deden nog snel een warming up waarbij ik de fijne kneepjes tot mij kreeg. Wat ik echter al wel wist was dat ik veel last zou gaan krijgen van mijn knieën en enkels, omdat ik het niet gewend ben om lange tijd op die manier te zitten. Na de sessie van ongeveer een uur, heb ik nog een bijzondere kamer bekeken genaamd, konnichian. Al met al heb ik er zeer veel geleerd en er zeker van genoten.
Hoewel vandaag nog niet voorbij is, wil ik het jullie zeker niet onthouden wat ik gedaan heb. Vandaag heb ik namelijk een fietstocht gemaakt in mijn eentje door Kyoto. Ik had geen idee waar ik heen ging, maar na verloop van tijd werd het mij duidelijk dat ik was aangekomen in Gion, waar het stikte van de tempels en van de toeristen en scholieren in uniform. Dit terwijl ik zocht naar een rustige plek om even iets te drinken. Ik keerde dus om richting huis te keren en terwijl ik langs een rivier reed, besloot ik iets te drinken te kopen, alvorens even uit te rusten op een bankje langs het water. Het weer was vandaag erg lekker, niet erg vochtig en heet. Ik nam plaats op een bankje onder een boom met kleine besjes, die al lichtelijk de kleuren van de herfst begon aan te nemen, en hoewel er over de bank een kudde mieren liep, lieten ze mij met rust. Op het bankje zo'n drie meter naast me zat een man met een tas vol kattenspeeltjes en eten. Vanuit mijn ooghoek observeerde ik rustig wat hij deed. Voor hem lag een kater rustig in de zon en om hem heen liep een jongen streepjeskat. Omdat de katten er zo rustig bij lagen en geen aanstalten maakten weg te lopen, kreeg ik de gekke gedachte dat het misschien zo was dat deze kattenman de katten aan het uitlaten was. Ondanks dat ik dit geen gek idee vond, bleek het toch dat het waarschijnlijk gewoon zwerfkatten waren. Na dit spektakel ongeveer twintig minuten gaande te hebben geslagen, ging ik richting huis. Tenminste dat dacht ik, ik heb zeker nog een uur gezocht, voordat ik bekend terrein zag, maar toen was ik eindelijk terug en heb ik snel even wat gegeten en gedronken. Hierbij laat ik het voor deze keer.

1 opmerking:

  1. Mooi!

    Ja, altijd een briefje met het adres, zowel in Japans als romaji, bij je in je zak houden zal je fijn gaan vinden!

    Heb je ook al een keitai? Keitai + fiets = relaxed kunnen leven in Japan!

    BeantwoordenVerwijderen